Onze volgende gastauteur is Marc Vandenbon. Hij is de auteur van Innemend Italië, een boek over een land dat even mooi, sprankelend en verfrissend is… als chaotisch en geschift.
Innemend Italië bundelt meer dan 20 jaar Italië-ervaring. Marc Vandenbon bezocht het land tientallen keren en ontdekte altijd weer nieuwe facetten. De auteur volgt geen uitgestippeld pad, maar hopt en zapt door “Il bel Paese”, om regelmatig stil te staan bij het échte Italië, het Italië van elke dag. Tegenover zijn liefde voor de Italianen staat een kritische geest. Zo blijft de auteur niet blind voor typisch Italiaanse problemen, van verveelde loketbedienden en mateloze vervuiling tot de verrechtsing van de samenleving en de maffia. Hij schreef voor ons een korte tekst over twee Calabrische pareltjes.
-
Twee ontdekkingen in Calabrië
De zuidelijke punt van Calabrië zal nooit de meest geliefde regio van Italië worden. Daarvoor mist de bevolking de openheid die je in de rest van het schiereiland meestal wel ervaart. Misschien heeft dit gesloten karakter te maken met de lange geschiedenis van onderdrukking. Of is het deels te verklaren door het onherbergzame reliëf, waardoor de kleine dorpjes lang verstoten bleven van de moderne invloeden. Zelfs nu nog zijn de nationale parken van Serre en Aspromonte nauwelijks bereikbaar met het openbaar vervoer.
Maar dat belet niet dat er in de kuststroken heel wat pareltjes te ontdekken vallen. Ze zijn zo verrassend omdat de traditionele reisgidsen ze vaak vergeten te vermelden. En een logisch pluspunt daarvan is dat je van elke bezienswaardigheid ten volle kan genieten. In deze eerste bijdrage over het schiereiland tussen de Ionische en de Tyrreense Zee presenteren we een schattig kerkje in Stilo aan de Ionische kust, en daarna, bijna loodrecht daartegenover: Pizzo.
Stilo is een stadje van nog geen 3.000 inwoners, 10 km landinwaarts langs de N110 die de beide zeeën met elkaar verbindt. Centraal staat de belangrijkste kerk, toegewijd aan San Francesco, in wiens schaduw de ouderen dagelijks urenlang stilzwijgend dorpsraad houden. Maar daarvoor zijn we niet naar Stilo afgezakt. Vanuit het centrum slingert een smalle weg zich langs de flanken van de Consolino om uiteindelijk aan te komen aan la Cattolica, en pracht van een Byzantijns kerkje van nauwelijks enkele vierkante meter groot, bekroond met vijf ronde koepels die op vier zuilen rusten. Heel eigenaardig is dat een van die zuilen geplaatst werd op een omgekeerd Korinthisch kapiteel. Binnenin zijn nog de restanten zichtbaar van vroegere fresco’s. Het geheel dateert uit de 10de eeuw. Vanaf dit pareltje ontrolt zich een prachtig uitzicht op de vallei van de Stilaro en het ruwe rotslandschap.
We vervolgen de N110 dwars door het bergachtige schiereiland om na vele bochten uiteindelijk aan te komen in Pizzo. We houden er halt omdat we verrast worden door de naam van dit stadje: pizzo. Dat woord kennen we. Het verwijst naar het beschermgeld dat betaald moet worden aan de maffia. Toch wel eigenaardig dat midden in Calabria, voor een flink stuk gedomineerd door de N’drangheta, een plaatsnaam ons aan die criminele activiteit herinnert. Alsof ze er fier op zijn…
We besluiten er even halt te houden en komen al vlug te weten dat het woord meerdere betekenissen heeft. Bijvoorbeeld: een klip of een rotspunt of de top van een berg. En inderdaad, dit middeleeuwse stadje ligt op een steile rotswand die hoog boven de zee uitkijkt. Beneden ligt een kleine vissershaven. Maar iets ten noorden van Pizzo bevindt zich een heel eigenaardig monument: la Chiesa di Piedigrotta. Dit gebedsoord dateert uit de 17de eeuw en werd volledig in de tufstenen rotswand uitgehouwen, op nauwelijks enkele meter boven zeeniveau. Het moest dienen als een soort van ex voto ter ere van de madonna als dank voor de redding bij een schipbreuk enkele jaren voordien. Er stond ook een beeld van Maria, uitgekapt in diezelfde steen. Maar vanaf de 19de eeuw begon Angelo Barone, een lokale kunstenaar, zich voor het heiligdom te interesseren. Jaren spendeerde hij om in de wanden bijbelverhalen uit te kappen. Vandaag zijn er zo’n een honderdtal taferelen te aanschouwen. Vaak steken ze grillig af in het schaarse licht dat via de toegangspoort en een klein venstertje aarzelend binnenvalt.
Tekst en foto’s: Marc Vandenbon
-
Bezoek de website Innemend Italië.
Bezoek de website van de Chiesa di Piedigrotta in Pizzo.